De ochtend begint zoals iedere ochtend. ‘Gemurregen, Louw’. Gemurregen, Willem’. ‘Nog een bietjen eslaapen?’ ‘Ging wel’. En dan rijd ik weg. Tenminste dat is de bedoeling, maar ik moet bot in de remmen voor een of andere gek die me de pas afsnijdt. ‘IJ zigt toch dat ik vort wil rijen’, zeg ik geïrriteerd. ‘Meskien moet ik volgende keer mit m’n aand eut et rimpien wapperen’, lacht Louw. Maar dat kan natuurlijk niet! Het is aardedonker ’s morgens.

BRON: Het Urkerland Read More